Rośliny te lubią raczej mniejsze niż większe doniczki, na dnie można zastosować drenaż, żeby nadmiar wody był szybko odprowadzany, a cebula nie gniła. Ziemia powinna być żyzna, lekka i przepuszczalna. Cebulę należy posadzić tak, by 1/4 – 1/3 wystawała ponad ziemię. Wybieramy miejsce słoneczne i ciepłe. Na początku nie należy przesadzać z podlewaniem. Kiedy pojawi się pąk kwiatowy, można zwiększyć podlewanie. I czekamy. Kiedy amarylis zakwitnie pozostaje cieszyć się i podziwiać. No i oczywiście podlewać – podczas kwitnienia roślina ma duże zapotrzebowanie na wodę. Warto też zwrócić uwagę, że kwitnący amarylis nie lubi silnego nasłonecznienia, a w chłodniejszym pomieszczeniu będzie kwitł dłużej. Kiedy przekwitnie, obcinamy kwiatostan i pozwalamy cebuli rosnąć (około 6 miesięcy). Podlewamy umiarkowanie i nawozimy raz w miesiącu. Pęd kwiatowy usuwamy dopiero gdy zżółknie i całkiem uschnie. Kiedy liście zaczną żółknąć, należy zaprzestać podlewania i nawożenia, należy wprowadzić roślinę w stan spoczynku. Okres ten powinien trwać minimum 6 tygodni. Liście zazwyczaj same z siebie nie zżółkną. Stanie się to kiedy zaniechamy podlewania np. kiedy wyjedziemy na urlop, albo stopniowo zaczniemy je ograniczać. By cieszyć się kwiatami na Święta Bożego Narodzenia, należy zmniejszać podlewanie w sierpniu. Amarylis może pozostać w doniczce, należy tylko doprowadzić do tego by ziemia była całkiem sucha, lub wyjąć go z pojemnika. Moje amarylisy odpoczywały zazwyczaj w doniczkach i w piwnicy, bo tam nieco chłodniej.
Po okresie „zimowania” wystarczy, że zaczniemy naszą roślinę podlewać, by sprowokować kwitnienie. Warto jednak przedtem wyjąć roślinę z ziemi (jeśli w niej była), usunąć zaschnięte łuski, oczyścić z ziemi i przesadzić do świeżej. I rozpoczynamy proces od początku.
