Laurowiśnia wschodnia - don. P9
- Opakowanie - doniczka P9
Laurowiśnia to wiecznie zielony krzew, należący do rodziny różowatych (Rosaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie (głównie południowej), w tym na Półwyspie Bałkańskim oraz w Azji Mniejszej. W Polsce najpopularniejszym gatunkiem jest laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus), nazywana także śliwą wawrzynolistną.
To ozdobny krzew (rzadziej niskie drzewo), osiągający 3-4 m wysokości. Wytwarza eliptyczne, grube, skórzaste liście, przypominające liście laurowe (stąd nazwa). Utrzymują się przez całą zimę lub jedynie jej część (w zależności od pogody).
Roślina kwitnie wiosną. Wytwarza białe, wiechowate, pachnące kwiatostany. Owoce to czarne pestkowce, przypominające kształtem wiśnie. W polskim klimacie laurowiśnia zawiązuje je rzadko. Dostępne są różne jej odmiany, np. laurowiśnia wschodnia ‘Rotundifolia’, która ma luźny, krzaczasty pokrój, bardziej zaokrąglone liście i jest chętnie wykorzystywana do tworzenia żywopłotów. Osiąga do 3 m wysokości.
Stanowisko
Laurowiśnie najlepiej rosną tam, gdzie panuje półcień – efektywnie się w nim rozwijają i rzadko sprawiają problemy. W takich miejscach rzadziej jest sucho, więc roślin nie trzeba zbyt często podlewać. Laurowiśnie radzą sobie także w cieniu. W takich warunkach rosną wolniej, mogą wytwarzać także nieco mniejsze liście, ale wciąż wyglądają atrakcyjnie. Podczas wybierania odpowiedniego stanowiska dla laurowiśni, unikaj miejsc znajdujących się w pełnym nasłonecznieniu. Pod wpływem słońca liście mogą blaknąć i ulegać poparzeniom.
Nieodpowiednie dla tej rośliny będą też rejony, w których wieją silne wiatry.
Podłoże
Laurowiśnie preferują podłoża żyzne, próchnicze, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Tolerują gleby lekko kwaśne. Dobrze rosną na glebach gliniasto-piaszczystych, które są umiarkowanie wilgotne,średnio przepuszczalne, ale nie mają tendencji do zaskorupiania się w wierzchniej warstwie.
Zimowanie
Korzenie laurowiśni warto chronić przed mrozem, stosując grubą (np. 5-10 cm) warstwę ściółki okrywającej. Krzewy często ściółkuje się przez cały sezon, po to, aby ograniczyć wyparowywanie wody z gleby. Po pierwszych przymrozkach warto dołożyć więcej materiału organicznego np. kory sosnowej. Przez pierwszy rok po posadzeniu, chroń młode rośliny przed zimnem i wiatrem w szczególny sposób: budując „ściankę” z białej włókniny (kilku palików i przytwierdzonego do nich materiału). Unikaj całkowitego zasłaniania części nadziemnej ‒ rośliny potrzebują światła także zimą.